اسباب بازی
دوشنبه, ۳۱ تیر ۱۳۹۲، ۱۰:۳۰ ب.ظ
امروزه اسباب بازی توی هر خونه ای پیدا مشه. محاله یکسی بچه داشته باشه و خونش چنتا ماشینوگ یا آدم اهنی یا ..خلاصه هد.
هر بار هم که واش بچه در دکونش رد مشیم باس یچیزی بخریم.یعنی اگه نخری اوقات تلخیه بچه گریه مکنه دو سه روز نون نموخوره یا به روحیه لطیفش آسیب موخوره.
وقتی بچه بودیم واش یکی تکه چو برا خودون شمشیرگ درس مکردیم.دخترگا هم با دسه هووند(دسته چوبی هاونگ)برا خودشون عاروسگ درس مکردن
زمون ما هنوز اسباب بازی به این شکل اختراع نشده بود.سالی ماهی یکسی مرفت مکه برامون مکه بینگ میوورد.
از مشهد هم شوتوگ گلی یا فرفرگ یا قایقگ آهنی میوردن.
تصور کنید حالا بچه گریه مکنه مبرنوش پارک وبراش شکلک در میارن تا آروم بشه ولی زموون ما وختی گریه مکردیم دو تا تس هم موخوردیم یا آغبابا میومد جلومون دندون عملی تو دهن در و تو مکرد که هنوز نخود کوفته دیشویی گلش بود .خشیش این بود که بچه هم آروم شد.
مرده شور دوره ما ببرن که نه اسباب بازیون طیار بود نه آروم کردنون
هر بار هم که واش بچه در دکونش رد مشیم باس یچیزی بخریم.یعنی اگه نخری اوقات تلخیه بچه گریه مکنه دو سه روز نون نموخوره یا به روحیه لطیفش آسیب موخوره.
وقتی بچه بودیم واش یکی تکه چو برا خودون شمشیرگ درس مکردیم.دخترگا هم با دسه هووند(دسته چوبی هاونگ)برا خودشون عاروسگ درس مکردن
زمون ما هنوز اسباب بازی به این شکل اختراع نشده بود.سالی ماهی یکسی مرفت مکه برامون مکه بینگ میوورد.
از مشهد هم شوتوگ گلی یا فرفرگ یا قایقگ آهنی میوردن.
تصور کنید حالا بچه گریه مکنه مبرنوش پارک وبراش شکلک در میارن تا آروم بشه ولی زموون ما وختی گریه مکردیم دو تا تس هم موخوردیم یا آغبابا میومد جلومون دندون عملی تو دهن در و تو مکرد که هنوز نخود کوفته دیشویی گلش بود .خشیش این بود که بچه هم آروم شد.
مرده شور دوره ما ببرن که نه اسباب بازیون طیار بود نه آروم کردنون
کسی که اینقد مغرور هستش و نمیتونه یک عذرخواهی بکنه هرگز نخواهد توانست پیشرفت اهالی شهیدیه رو ببینه
پس به این افراد خورده نگیریم بهتره