با عرض پوزش از دکترای محترم
پنجشنبه, ۷ آذر ۱۳۹۲، ۰۲:۳۰ ق.ظ
همه متونن بنوعی دکتر باشن
لازم نیست حتما درس خونده باشی .
آدما غمایی تو دلوشونه که هیچ دوایی خوبش نمکنه
ولی واش یکی همدردی و گفتن :غمت نباشه خوب مشه -کاری داشتی من هسم-لبی خندون مشه.
اینم خودش نوعی درمانه .
ماطل نکن همین الان وردار یکی پیام بره اونی مدونی منتظره بده .
یکی تلفنش کن حالش بپرس.یلوگ برو سرش ببین چکا مکنه
وخین شاید فردا صب دور شده باشه
(قابل توجه اونایی که مگن کاشکی ما هم دکتر بودیم)
