جوگیر

آورده اند که روزی مردی از گذری می گذشت، ناگهان صدای چکه چکه آب شنید و کنجکاو شد، پس از جستجو دید که در دیواره سدّ روستا حفره ای بوجود آمده و عن قریب است که سد بشکند و روستا و مریدان را با خود ببرد، مرد پترس وار انگشت میانی خود را درون حفره برد و منتظر ماند تا صبح مریدان از راه برسند و نام او را همچون قهرمان در کتابهای درسی اول تا ششم ابتدایی ثبت نمایند، ناگهان صدای ریزش کوهی را بر روی ریل راه آهن

شنید ، و دید قطاری از دور در حال نزدیک شدن به کوه است، شیخ بی درنگ انگشت خود را از سوراخ درآورد و خشتک خود را بر سر چوبی بست و آتش زد و با تنبان برهنه به سمت قطار دوید، راننده قطار که این صحنه بدید از ترس دستی کشید و مسیرش منحرف شد و به سد برخورد نمود و سد شکست و مسافران و راننده و قطار به همراه سیل به روستا سرازیر گشتند و همه مسافران و اهالی روستا و مناطق تابعه به فنای عظما شتافتند، مرد که این صحنه بدید با خشتکی نخ نما و سوخته خود را به کلانتری یوسف آباد معرفی نمود و ضمن ابراز همدردی با خانوادگان و داغدیدگان به زندان کهریزک منتقل گردید