دلنوشته های یک شورکی

خونواده ما مث همه خونوادای شورک تقریبا شلوق بود واین باعث مشد زیاد تو دید نباشم قابل توجه بچگای حالا که مگن ما تفریح نداریم و داریم تلف مشیم به ما توجه نمشه واز این شعرا

تنها جایی که بجز خونه داشتیم برم خونه ننا(مادربزگها) بود.به یکی خیلی عادت داشتم واون یکی پری خوشم نمی اومد.خاطری که اون آغبابا خیلی عبوس وکم حرف بود.خداش بیامرزه سالی ماهی یچیزی مگفت دلم هری مرخت پائین خیلی ازش مترسیدم حتی وقتی بزرگترگ شده بودم.

یادش بخیر وقتی بابا پسین یا بعد نماز شوم سوار موتورم مکرد که بریم خونه ننا.انگار دارن مبرنم تور جهانگردی و سواحل هاوایی.البته فقط یک در میون نوبت من مشد.

خونه ننه شامل یکی خونه قدیمی که کوچولگ که زمستونا تو یکی اتاق که کنارش یکی چادیشو پر کروزه پنبه بود یکی رادیو رو طاقچه که همیرو روشن بود و ویس ویس مکرد.

تووسونا(تابستونها)هم رو سفه بودن و فقط پنکه سقفی بود که پر چس مگس که داشت باد خودش مزد.

چن دقیقه که مگذشت مدیدم بابا داره چپ چپ نگام مکنه.یه نگا بمن ویه نگا به ماشینگ دسی سر ماشین کنی.بابا خیلی به بهداشت موی من اهمیت مداد و اونا رو به چشم علفای تو جوی(جوب آب) وجیری مدید ماطل بود یذره سر بلند کنن مث مرغی که مخوان سرش ببرن مبردون لو باغچه کله من مذاشت لای پا و واش(با) یکی ماشینگای دسی(ماشین اصلاح دستی)شروع مکرد به ماشین کردن .

تو اون لحظه یاد میشگای(گوسفندان) آغبابا میوفتیدم که اسفند ماه رو خونه پشماشون مچیندن.فقط بجای بع بع من گریه مکردم البته تو دلم پیش آغبابا مترسیدم

شورکی

۱۳ خرداد ۹۲ ، ۱۸:۰۸

۰

۰ ۱ نظر

قهر

تو دنیای امروز دگه هیچ خونه ای بیشتر 2 تا بچه توش نید.دگه کسی حال وحوصله ونگ ونگ بچه وپوشک و مای بیبی نداره .مثل اوروزا رونق جایی نید.اکثر خونواده ها تک فرزندی هسن.صبح مبرنشون مهد کودک و باقی روز پای کامپیوتر دارن کارتن و بازی های الکی هسن.یادش بخیر اونروزا خونواده ها شلوق بود .یه بنده خدایی تو شورک ما 17 تا بچه داشت .

منم پدر پر کاری داشتم 8 تا بچه محصول زحمات شبانه روزیش بود.همسایه هامون هم هف هشتا داشتن .

یادم نمره وقت نون خوردن که مشد یوقتایی بخاطر یچیزی قهر مکردم و مرفتم اوتو اتاق . در نمی اومدم به امید اینکه الان یکسی صدام مکنه و نازم مکشه مگه بیا نون بخور .اما خبری نمشد.

بعد نیم ساعت خودم بلند مشدم مرفتم ببینم چه خبره مدیدم که کسی جایی نید و سفره جمع شده ولی غلمبه هد. دلم خش بود که دلشون سوخته و برام جا گذاشتن سفره رو وا مکردم یکی قابلمه وسطش بود.امید باینکه توش نون و گوشت کوفته هد.درش که ور مداشتم اشک تو چشام حلقه مزد نامردا قابلمه رو انگشت کرده بودن انگار که با ریکا شسه شده بود گوشکو هم داشت برق مزد.فقط چنتا کون پیاز بود و اسخون دنده و یکی تکه توله گوشت که اونم نمشده بخورن وگرنه دریغ نمکردن.

با عجله مرفتم سر یخچال اونجا هم مثل مسجد حاج آغ متی خالی خالی فقط یکی تکه دنبه تو یخبند بود.

ناچار یکی تکه نون خالی نیش مگرفتم مرفتم لو باغچه چش مدوختم در کون مرغا تا کی تخ مذارن

از اون به بعد یاد گرفتم که قهر رو باید بذارم بعد غذا وگرنه باید دل مشت بگیرم تا وعده بعدی

شورکی

۰۹ خرداد ۹۲ ، ۲۲:۱۴

۰

۰ ۲ نظر

خونه سازی

جاتون خالی دیروز داشتم بعد 8 سال شن مبردم رو حیاط خونه .شوره اون پائینای شهیدیه خیلی خطریه وشوخی ور نمداره.دو سه روزی بود که شن خالی کرده بودم و هر چی صبر کردم دیدم شن خودش نمره رو حیاط.از ساعت 6 تا 9 شو هرچی فرغون پر کردم نه حیاط پر شد و نه شنا خلاص .راسی یکی گوشی موبایلم تو شنا در اومد که سالم مونده بود که بعد چنتا زنگ زدن صاحبشو پیدا کردم و شو رفتم در خونه اعرافی دادمش .وقتی بر مگشتم خونه حس فردین رو داشتم که تو فیلمای قدیمی کارای خوب مکرد مخواسم برم تو افق محو بشم.

بعد شن بردن دسام رو نگا کردم تازه داشت اثر پینه های رو دستم بعد چقه وقت خوب مشد که دیشو دوباره شد مثل قدیما.

ناشکری نمکنم چون لااقل خونه دارم که ماله خودمه.امروز یکی از همکارا مگفت رفتم برا اجاره خونه تخمش ملخ خورده اصن گیر نمیاد.اقدری غریبا اومدن تو میبد که هر چی سولاخ سمبه بوده رو اجاره کردن

شورکی

۰۶ خرداد ۹۲ ، ۲۲:۱۱

۰

۰ ۰ نظر