دوکوندار قدیمی

1-یکی دله نصفه سفیدو 2-سی چلتا حولگای نخی 3-هف هشتا شامپو داروگرای زرد 4-یخره بلیط اتوبوس

 5-یکی تشت واجبی فله ای با یکی جعبه چوغی که اولین سری که واجبی بسته ای اومد هنو داره

 ویترین دکونش چوغیه و توش لوازم تحریر دوران 8سال دفاع مقدس هد.مث مداد پاک کن و قلم سرکنگای گردگ و خطکش ونقاله زرد رنگ و گونیا...

چارپایگ  مذاره در دکون و مشینه .نگا مکنه مبینه هیشتا هم چراغاش دکونشون وا نید.خاطری که زنده نیسن.

ساعت نزدیکای یازده شده مث هروز هیچی نفروخته.داره واش تضبی ذکر مگه که دو تا دختروگ دانشجو مرسن 

و شروع مکنن به پرسیدن قیمت 

- ببخشیدحاج آقا دوتا حوله با یدونه واجبی چند میشه؟

-صبر کنید حساب کنم یکی بسه واجبی به عبارت 68 تومن با دو تاحوله سرجمع مشه ..

سرش که بالا میاره مبینه یکیشون داره با موبایل عکسش مگیره و اون یکی هم داره خندش مکنه .فهمید که سر کارش گذاشتن.دخترگا خنده کنون رفتن و حاجی زیر لو "استغفرالله" مگه .

دگه خسه شده .پیش خودش مگه آخه این چه کاریه هر رو بلند شی بیای اینجا وخبری نشه.حاجی مندابراهیم آخرین هم چراغیش هم دو تا دکون اونورتر عطاری داشت چهل روزه در وا نمکنه.

مگن بچاش بردنش خونه سالمندان.

تلفن قورباغه ای رو ورداشت و شماره پسر بزرگیش گرفت تا بهش بگه اگه مرسه پسین بیاد ببردش دکتر

(آخه اونم مث زنش بی بی زهرا قلبش خرابه. هفته دگه سالگردش هد)تلفون همیرو زنگ مخوره  و بعد سه چهار دقه مره رو پیام گیر.یکی نگاه به عکس رو دیوار دکون مکنه و سری تکون مده و مگه: کاشکی محمدگ نصف تو معرفت داشت .پسر دومیش سال 61 شهید شده بود.

از اینکه چرا اقه زمونه بد شده دلش گرفت .

حدود یگ ساعت بعدش قلبش هم نامردی نکرد وهمراه دلش رفت