سحر

پس از سشتن سر وصورت و نظافت میومدیم سر سفره(سینه خیر و به حالت خزیدن مرفتیم کنج حیاط خونه دسشویی وبر مگشتیم سر سفره خالی )

صدای دلنشین مناجات سحری در فضا طنین انداز بود(صدای بلنگوی مسچدا تو هم قاطی شده بود بلند گوی مسچد قمر بنی هاشم خو خیال مکردی پشت در اتاقه .حاجی گل حسین هم خو طبق معمول اشتباهی داشت اذون مگفت)

مادر مهربان سحری رو آماده می کرد و سر سفره می گذاشت(اووگوشت دیشویی-گوشت کوفته-پنیر-همراه با نون کاظمگ نونوا که بیشتر شبیه ورخ آهن بود)

مشغول خوردن سحری می شدیم (نون کهنه رو باس واش یکی سطل اوو جوش موخوردیم تا بره پائین وهمزمان گوشون به صدای رادیو بود که کی اذون مگن. تا دقیقه 90 مشغول بلعیدن سفره بودیم)