شعری به گویش یزدی

چـَم گردش
چـَم گردش ِکوچــِی مادرادون چـِقــَه خـَش بود
اوروزی گـِه دل بخچ ِ اداهای ِتو غـَش بود
من خوب یا دُ مَه عاشق ِ چشمای ِ توبودم
امـّا پـُسر همسیه دون خیلی پــِلــَش بــــود
اون زلف ِ تـُـلــَه تا گـِه مـِدیدم نـَمـِدونی
ازکـلــّـه تا پا مـِثــّی گـِه یگ سرهمه چـَش بود
ای فـِرفـِری مو یادُده تا زینگ مـِزدم من
چـَن بارتومـُگـُفتی صَد ِ زینگـُد چـِقــَه خش بود
اون روز یادُده گفتی ا ِ لِی کوفت ِ پیشُد شه
وامُنده ، مـَگــَه توو گف وکارام غـَل وغـَش بود ؟
جوئن بودی ، موخواسم دو تا نازُم بـِدی یـَگبار
افسوس توو کلاه ِِ پیـَرُد یگ کمی پـَش بود
(شوتاب) ! دِ گـه هیش وَخ نـَمیاد اوروزا امّا
چـَم گردش کوچـِی مادراشون چـِقــَه خـَش بود

چَم گردش = پیچ کوچه — کوچــِی = کوچه ی ِ — چقه = چقدر — خش بود = مراد چقدر دوست داشتنی ودلچسب بود — اوروزی = آن روزی که — ادا = اطوار وحرکات زنانه توام با ظرافت
اما پُسر — = اما پسر همسایه ِ ی ِ شما ایجاد مزاحمت میکرد — زلف ِ تـُله = زلف شانه نزده
ازکله تا— = ازسرتا پا چشم میشدم — زینگ = مراد زنگ دوچرخه — صَد ِ = صدای—
چقه خش = چقدر روح نواز و دوست داشتنی — الی = الهی — کوفت پیشد شه = نوعی نفرین سطحی که گوینده هرگز جدی و از ته دل نمی گوید و کوفت نوعی مرض در قدیم بود
وامُنده = از کار مانده ، ای درمانده — مَگــَه = مگر — غل و غش = دو رنگی ، کلک
جون = زیبا — ناز = بوسه — افسوس از پدرت میترسیدی — پش = پشم — هیش وخ = هیچ وقت

منبع:فانوس کویر