غذای روح وجسم

با خود خلوت کن، مراقب باش در این هیاهو گم نشوی،
آخر دنیا همین یک تو را دارد!

خوراک فقط همین نیست که به دهان برده و از گلو فرو می‌دهیم. هر چند که این خوراک نیز در حفظ سلامت روحی و روانی‌مان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. خوراک، هر آن‌ چیزی‌ست که خود را در معرض جذبش قرار می‌دهیم: از هوایی که تنفس می‌کنیم، کلام‌ها و نواهایی که می‌شنویم، تصاویر و مناظری که به آن‌ها می‌نگریم گرفته تا افکاری که در سر می‌پرورانیم.

حال بنگر که چه از تو برون می‌ترواد: به کلامت، به رفتارت، به هیجانات و احوالات روحی‌ات نیک بنگر، ببین که در ادرارت قند است یا نمک! این‌جا دیگر نمی‌توانی خود را گول بزنی؛ قند یعنی اینکه شکر خورده‌ای و نمک یعنی این‌که شوری به کام گرفته‌ای. اگر خشمگینی پس خصومت فرو داده‌ای، اگر غیبت می‌کنی و تهمت می‌زنی، پس نفرت و بدخواهی فرو داده‌ای، اگر دوری گزین، مظنون و مشکوکی، پس ترس فرو داده‌ای، اگر تلخ کامی پس جام بدبینی را سر کشیده‌ای.

اگر این‌ها را پیدا کردی با ضدشان جابه‌جا کن، اجازه بده تا در وجودت جای بگیرند، هضم شوند و بخشی از جانت گردند، آنگاه از تو خواهند تراوید: به جای خصم ،مهر فرو ده، به جای نفرت، عشق، به جای ترس، اعتماد، به جای بدبینی، نیک بینی، به جای حسرت، شُکر و قدردانی، به جای انتقام ،بخشش و ...

چینی‌ها می‌گویند: «تو همانی که می‌خوری»، پس نیک طعامی برای خود فراهم کن، تا نیکی عین وجودت گردد. به موسیقی عمیق، هنری، تکنیکی و با کلامی ارشمند گوش بسپار، فیلم‌های معناگرا ببین، دوستانی برگزین که موقع هم‌صحبتی با ایشان از وضع هوا و قیمت دلار و غیبت نفر سوم چیز بیشتری برای گفتن داشته باشید، کتاب‌های ارزشمد بخوان، کتابی که باعث تعمق شود، مطلبی که ذهن انتقادی‌ات را بیدار کند، نه رمان‌های عزیزم کجایی و شعرهای تو که نیستی من چه کنم!

در جامعه‌ای و در عصری زندگی می‌کنیم که در خواب و بیداری، آگاه و ناآگاه، مدام در حال بمباران توسط رسانه هستیم: رادیو، تلوزیون، بیلبورد، روزنامه، فیلم، موسیقی، شرکت‌های تبلیغاتی و ... شاید از همه مهمتر در معرض ارتباط با کسانی هستیم که آنها نیز در معرض همین بمباران اطلاعات اکثراً غیر مفید و بیشتر مضر قرار دارند. فقط کافی‌ست که انتخاب‌گر نباشی، آگاهانه فیلتر ادارکت را تنظیم نکنی، آن وقت است که این ملغمه‌ی سمی وارد وجودت می‌شود و از تو نیز یک زهر متحرک می‌سازد.

با خود خلوت کن، مراقب باش در این هیاهو گم نشوی،
آخر دنیا همین یک تو را دارد!